Ik wou een stuk schrijven over het misbruik van #metoo, maar het lukt me niet. Ik vind het misbruik van #metoo uitermate vermoeiend.
In de rij van hongerige wachtenden voor de deur van een restaurant werd mijn man luidkeels beschuldigd door een jonge vrouw. Waarvan? Dat hij zich opzettelijk tegen haar aandrukte. Iedereen van ons gezelschap had gezien dat er geen contact tussen hem en haar of tussen hun beider dikke winterjassen had plaatsgevonden. (En waarom zou hij zich tegen een hysterica aandrukken als hij mijn liefdevol goddelijk lijf onbeperkt ter beschikking heeft?) Toen hij zei dat ze niet goed wijs was, wilde haar vriend met hem op de vuist. Een echte hashtag-metoo-ridder.
Als ervaringsdeskundige, want
• tweemaal aangerand/verkracht – penetratie met een vinger is verkrachting –
• in mijn nek gebeten/gekust
• vreemde mannenhand tussen mijn benen in een groot gezelschap in de openbare ruimte
• ontelbare klopjes op mijn kont van ‘amicale’ mannen
• seksueel getinte opmerkingen/scheldwoorden die naar mijn hoofd werden geslingerd
• enzovoorts,
alsook moeder van een verkrachte dochter, weet ik heus wel wanneer er over grenzen wordt heengegaan en dat was duidelijk niet het geval voor de deur van het restaurant. Er was he-le-maal niets aan de hand.
De discussie over machtsongelijkheid, seksuele intimidatie en misbruik is belangrijk. #metoo is belangrijk. Maar er zijn blijkbaar mensen die zich graag onterecht als weerloos slachtoffer manifesteren. Er wordt een hulpeloos mens geschapen. Zij verzieken het voor de echte slachtoffers.
Willen ze daarmee onmiddellijk ophouden?
De aandacht moet uitgaan naar slachtoffers die soms voor hun leven zijn getekend. We moeten ons met z’n allen sterk maken voor hen. En de (machts)misbruikers moeten worden gestraft en gestopt.
Dank u.
No more drama
Hai Lilith, ik ben als slachtoffer van mijn eigen vader al jarenlang aan het worstelen met mijn PTSS, grotendeels in stilte omdat ik me nog vaak schaam te vertellen wat mijn eigen vader met mij heeft gedaan. Toen de #metoo beweging begon haalde ik een moment opgelucht en openlijk adem en dacht ik een moment ‘eindelijk’ kunnen slachtoffers zich openlijk uitspreken. Maar diverse mensen namen dit begrip heel ruim en vooral vrouwen beweerde schaamteloos van alles over mannen waardoor er (naar mijn idee) al vrij snel laconiek over #metoo werd gedaan. Seksueel geweld – misbruik – intimidatie is NOOIT goed, maar de seksuele grenzen binnen onze samenleving lijken zich steeds meer te verschuiven waardoor ik me als 43-jarige soms enorm ouderwets voel. Ben ik preuts als ik een stukje bloot soms al ’too much’ vind. Waar ligt het begin, waar ligt het einde? Doch, ik ben blij dat je dit onderwerp toch onder de aandacht brengt op jouw eigen manier. Respect!