Lieve schoonmama is zondag van ons heengegaan. Na een leven van ruim 97 jaar, met alles erop en eraan, beslisten Covid-19 en ouderdom samen dat het haar tijd was. 
Vanaf dag één werd ik door haar als kind, als dochter, verwelkomd. Enige voorwaarde: dat ik goed voor haar zoon zou zorgen. Alleen dan mocht ik hem ‘hebben’. In de wetenschap dat moederliefde nauwelijks valt te evenaren, beloofde ik vanuit het diepst van mijn hart dat ik in haar geest voor hem zou zorgen. Zaterdagavond heb ik die belofte herhaald door de kier van het kamerraam waarachter ze lag te slapen. Ik drukte buiten een kus op het koude glas. Dankjewel lieve mama, dat je me vaak verzekerde dat ik zo goed bij de familie pas en dat je mij jouw liefde, vertrouwen en jouw zoon schonk.