Ik heb altijd gemengde gevoelens bij wedstrijden: wat zegt het als je wint of als je verliest? Elk oordeel is subjectief of je nu een jury of publiek laat beslissen. En zelfs diezelfde jury of datzelfde publiek zou op een andere dag een heel andere keuze kunnen maken. Waarom doe ik dan toch mee? Om mijn werk onder de aandacht te brengen. Dat mijn ‘Hot Cuppa’ de 3rd place – Honor of Distinction bij de Black & White Spider awards heeft ontvangen in de categorie ‘Nude’ vind ik vooral tof omdat het een zelfportret is dat ik met de telefoon heb gemaakt. Een camera is gewoon gereedschap voor mij, net als een hamer. Een hulpmiddel.
Van een jury mag je toch aannemen dat ze gekozen zijn op hun geoefende blik en hun keuze oordeel kunnen beargumenteren in het juryrapport, maar het is waar er blijft altijd discussie mogelijk. En natuurlijk: wie nooit zichzelf laat zien, ‘blijft nergens.’
Interessante foto: een knipoog naar de uitdrukking koffiedikkijken. In 1735 schreef Justus van Effen al over waarzegsters [‘looze feekzen] die in ‘de figuuren van het gezonke dik der Koffy” de komst van een grote liefde zouden kunnen aflezen.