Vanaf morgen neem ik met twee zelfportretten deel aan de groepstentoonstelling Forever Young, georganiseerd door BOK in de Boterhal, Hoorn. Opening om 16.00 uur.

Faded Glory is een serie zelfportretten die de onvermijdelijke vergankelijkheid van het lichaam verkent, verweven met de symboliek van verwelkende bloemen en de broosheid van vriendschap. Deze serie ontstond uit een onverwachte bron van inspiratie: een boeket bloemen dat ik ontving van een vriendin. Terwijl ik de bloemen bewonderde, werd ik tegelijkertijd herinnerd aan de vluchtigheid van hun schoonheid en de vergankelijkheid van relaties.

In plaats van de gebruikelijke vreugde die bloemen met zich meebrengen, voelde ik een innerlijk conflict. De bloemen waren prachtig, maar ze symboliseerden voor mij ook de vergankelijkheid van alles wat mooi is, inclusief vriendschap. Wat ooit stralend en levendig was, werd nu een stille getuige van tijd en verval.

Op het moment dat het boeket volledig verwelkt was, besloot ik de eerste foto van de serie te maken. Dit verwelkte boeket werd een spiegel van mijn eigen innerlijke reflecties over het ouder worden, de vergankelijkheid van het lichaam en de fragiliteit van menselijke relaties.

In de serie Faded Glory probeer ik de kwetsbaarheid en de stille waardigheid van zowel de natuur als het menselijke bestaan en vriendschappen te vangen. De verwelkende bloemen in de beelden staan symbool voor de delicate schoonheid en de onvermijdelijke aftakeling van ons fysieke bestaan en de relaties die ons omringen. Elke foto is een zelfportret dat deze analogie belicht, waarbij de vergankelijkheid van de natuur een metafoor vormt voor de menselijke ervaring.

Elk portret in Faded Glory is een moment van zelfreflectie en een uitnodiging voor de kijker om na te denken over de eigen relatie met tijd, verandering en vergankelijkheid.

Impressie van de serie hier: Faded Glory