In 2008 belandde deze – tijdens een Puch-tour in Reuver – spontaan door mij geschoten foto van Giel Creuwels in ’t Gazetje. Hij en ik kenden elkaar niet, maar hij werd op de foto en uiteindelijk op mij geattendeerd door mensen die hem in het krantje hadden zien staan. Hij benaderde mij met de vraag of hij deze foto mocht hebben. Dat mocht. Sinds die tijd zijn we min of meer aan elkaar blijven plakken. Hij bezocht diverse exposities (samen met zijn vrouw Corrie) en gaf me wekelijks complimenten voor mijn werk. De tweede foto hebben we in 2014 geschoten tijdens een live atelier in het Limburgs Museum, Venlo. Met onze pose refereren wij natuurlijk aan zijn Puch en aan onze kennismaking. Hij heeft me verteld dat een afdruk van deze foto in zijn garage hangt. Ik bewonderde hem om zijn vele zelfgebakken vlaaien en andere lekkernijen (te zien op sociale media), maar vooral om zijn moed. Hij was geruime tijd ziek en heeft lang optimistisch hiertegen geknokt. Vorige week is hij aan zijn laatste reis begonnen. Dat doet me verdriet. Ik zal hem missen. Zijn lieve familie wens ik veel sterkte.