De muren (politiebureaus Venlo en Roermond) zijn nu leeg. Waar ooit foto’s hingen van het fotoproject Silent Scream, blijven nu sporen van beschadigingen achter (sorry). Deze lege muren doen me denken aan de littekens die seksueel misbruik in een mensenleven achterlaat. Je kunt ‘de gaten vullen en de muren opnieuw schilderen’, maar de gevolgen van wat is gebeurd blijven aanwezig; geestelijk en lichamelijk.
Binnenkort zullen wanden van het Gouvernement aan de Maas, Maastricht en diverse andere locaties door heel Nederland en België gevuld worden met krachtige beelden uit Silent Scream. Foto’s die niet alleen verhalen vertellen, maar ook stilte doorbreken. Dit fotokunstproject gaat over de noodzaak om te praten, om het taboe van praten over seksueel misbruik te doorbreken. De wonden genezen niet door erover te zwijgen. Mensen dienen zich bewust te zijn van wat er in onze samenleving speelt. Samen kunnen we het gesprek aangaan, de leegtes transformeren in begrip en steun, en zo ruimte maken voor niet alleen persoonlijke genezing, maar ook voor de genezing van onze maatschappij. Silent Scream staat voor bewustwording en empowerment. Alleen door openheid en dialoog kunnen we een samenleving creëren waarin kwetsbaarheid wordt omgezet in kracht, en waarin niemand zich meer hoeft te verstoppen in stilte.