Het gaat niet om provocatie of om exhibitionisme, het gaat om een heel persoonlijke zoektocht. Maar vergis u niet, haar werk overstijgt alle anekdotiek. Elke foto brandt zich op je netvlies als een volstrekt autonoom kunstwerk, dat een universeel appel op de verbeelding en de menselijkheid doet.
De fotografische taferelen van Henriëtte van Gasteren doen tegelijk heel vertrouwd, en tegelijk heel ongemakkelijk aan. Vertrouwd, omdat de achtergrond vrijwel steeds een heel herkenbaar alledaags interieur is. Henriëtte fotografeert zichzelf in haar eigen huis, in haar ouderlijk huis, in huizen van vrienden en vreemden, hotels. Het zou bij mij of bij u kunnen zijn. Meestal staat zij zelf centraal en creëert zij met enkele elementen een tafereel dat je aan het denken zet. Haar werk draait om de zoektocht naar identiteit en zelfexpressie, waarbij ze thema’s zoals genderrollen, vrijheid en de menselijke ervaring verkent. Door zelfportretten te combineren met verschillende kunstvormen, creëert ze een krachtige dialoog tussen gedachten en universele emoties.
Ze gebruikt haar kunst bovendien als een instrument voor maatschappelijke verandering, door taboes aan te kaarten en sociale vraagstukken bespreekbaar te maken.