Hij zwaaide met een witte zakdoek, zodat we hem goed zouden zien. Later hoorde ik dat er bewoners van Corona verdacht worden. Ik kreeg -ondanks dat ik de ernst en noodzaak van de maatregelen begrijp- het gevoel dat hij in de val zit. Zevenennegentig jaar, niet helemaal gezond, kwetsbaar… De tijd zal het leren. Ik voelde veel liefde. Ook toen ik zag dat voorbijgangers naar de bewoners van het verzorgingshuis zwaaiden. Ze vertelden dat ze elke dag zwaaiden om hen een hart onder de riem te steken. Ontroerend en zo ontzettend lief.